به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

انجام عملیات گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و حریم تپه باستانی نازلیان

تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۵۶۷۸۱

اجرایی مدیر پایگاه میراث جهانی بیستون گفت : براساس مطالعات و گمانه زنی‌های انجام شده، تپه نازلیان هشت هزار سال توالی زیست دارد. 

صامت اجرایی با اشاره به تعیین عرصه و حریم تپه باستانی نازلیان، اظهارکرد: تاکنون بیش از ۱۸۰ اثر و محوطه تاریخی در منظر فرهنگی بیستون از دوران پیش از تاریخ تا عصر متاخر شناسایی شده که برخی از این محوطه‌ها همچون تپه نازلیان ارزش مطالعاتی فراوانی دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: شواهد باستان شناسی بدست آمده در مطالعات اولیه از این تپه واقع در زاگرس مرکزی، بیانگر استقرار فرهنگی بینابینی و وام گرفته از فرهنگ‌های زاگرس غربی و زاگرس شرقی در پنج تا شش هزار سال پیش از میلاد است. 

مدیر پایگاه جهانی بیستون تصریح کرد: در سنوات گذشته اقدامات فراوانی جهت بررسی، شناسایی و مطالعات باستان شناسی تپه‌های باستانی از سوی میراث فرهنگی کرمانشاه انجام شده و امسال نیز شاهد اقدامات گسترده‌ای جهت تعیین حریم و تدوین ضوبط حفاظتی برای بیشتر تپه‌های ارزشمند تاریخی توسط این اداره کل بودیم، اما تاکنون هیچ مطالعه باستان شناسی و متمرکزی روی این تپه صورت نگرفته بود. 

وی خاطرنشان کرد: با توجه به اهمیت موضوع، امسال منابع مالی مورد نیاز از محل اعتبارات پایگاه میراث جهانی تامین و با همکاری واحد باستان شناسی اداره کل میراث کرمانشاه و با صدور مجوزات لازم از طرف پژوهشکده باستان شناسی، اولین گام در جهت شناسایی و معرفی این محوطه ارزشمند با تعیین حریم و تدوین ضوابط حفاظتی برای آن به سرپرستی دکتر سیروان محمدی قصریان صورت گرفت. 

این مسئول تاکید کرد: مطالعات باستان شناسی دشت بیستون در برنامه‌ها و پلان مدیریت پایگاه گنجانده شده و قطعا باید در فصل‌های آینده ادامه مطالعات بر روی تپه‌ها و محوطه‌های این دشت از جمله تپه نازلیان که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است ادامه پیدا کند، چرا که به احتمال زیاد نتایج حاصل از آن منجر به شناخت و شناسایی توالی فرهنگ‌ها در پیش از تاریخ در این بستر جغرافیایی خواهد شد. 

اجرایی یادآورشد: اهمیت تپه تاریخی نازلیان برای جامعه فرهیخته و فرهنگی این مرز و بوم بیشتر از بُعد مطالعاتی است، چرا که سابقه تمدنی این گونه محوطه‌ها همچون تپه گنج دره هرسین یا تپه شیخی آباد دینور صحنه بیانگر شیوه زیست نیاکانمان را در دوران پیش از تاریخ و استقرار اولین انسان‌ها در دشت را در هشت تا ۱۲ هزار سال قبل بازگو می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: تقاضا داریم جامعه محلی و مردمانی که در حریم این محوطه زندگی می‌کنند پاسدار این گنج‌های فرهنگی بوده و با افتخار از این شجره نامه و شناسنامه فرهنگی که مایه افتخارمان در دنیاست، حفاظت و از آن‌ها نام ببرند .

باشگاه خبرنگاران جوان کرمانشاه کرمانشاه

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: میراث فرهنگی مناظر زیبا باستان شناسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۵۶۷۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساخت یک شهرک جدید؛ تهدیدی برای شهر باستانی جیرفت!

جمعی از فعالان و دوستداران میراث فرهنگی اطلاع دادند: فاز نخست تسطیح اراضی برای احداث «شهر نوین جیرفت» به مساحت ۲۱۶ هکتار چند روزی است در غرب مجموعه باستانی «دقیانوس» شروع شده است. این شهرک‌سازی درست در میان آثار و بقایای به‌جامانده از شهر کهن جیرفت قرار می‌گیرد.

به گزارش ایسنا، در حالی که عرصه و حریم محوطۀ شهر دقیانوس هنوز تدقیق نشده است، اما شواهد سطحی نشان می‌دهد که شهر نوین جیرفت در این عرصه قرار می‌گیرد. بر اساس تصاویر هوایی مشخص است که گورستان در جنوب شهر نوین و بخشی از سامانه آبرسانی و قنات‌های کهن متصل به دقیانوس درست در غرب و میانۀ محل شهر نوین قرار دارند. همچنین تپه‌های شمال غربی که مملو از قطعات سفال، تکه‌های آجر و بقایای معماری است در شمال شهر نوین قرار می‌گیرد.

به گمان باستان‌شناسان، بی‌شک راه ارتباطی شهر نوین از کوچه پس‌کوچه‌های «کهورویه» نخواهد گذشت، بلکه در آینده محوطۀ ارزشمند «قمادین» برای ایجاد پل و اتوبان ارتباطی بین شهر امروزی جیرفت و شهر نوین تسطیح خواهد شد و از بین خواهد رفت.

قمادین همان شهری است که مارکوپولو آن را کَمادی نامیده و نوشته است که کمادی پیش از این شهری بزرگ و پرشکوه بوده، ولی اکنون (سدۀ ۷ قمری / ۱۳ میلادی) کوچک و کم‌اهمیت شده است، زیرا مغولان چند بار آن را ویران ساخته‌اند. کمادی در سدۀ ۱۳ قمری / ۱۹ میلادی در شمال جیرفت شناسایی شد. مردم بومی ویرانه‌های آن را شهر دقیانوس می‌نامند (گابریل، ۱۲۹؛ سایکس، ۲۶۷). برخی همین شهر دقیانوس را شهر جیرفت کهن دانسته‌اند (دایره‌المعارف بزرگ اسلامی). از قمادین به عنوان خزانۀ نفایس چین و ختا، هندوستان، حبشه، زنگبار، روم، مصر، ارمنستان، آذربایجان، ماوراءالنهر، خراسان، فارس و عراق یاد شده است.

فعالان میراث فرهنگی می‌گویند: بخشی از عرصه و حریم این مجموعه باستانی ارزشمند نیز کمتر از دو دهه پیش به صورت قطعات یک هکتاری به گروهی از بازنشسته‌های کشوری واگذار شده است. این بخش که بیش از ۷۰ هکتار وسعت دارد مشخص نیست طی چه سازوکار و با استناد به کدام قانون و کدام استعلام از میراث فرهنگی واگذار شده است و چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد؟

اکنون این پرسش‌ها از سوی جمعی از باستان‌شناسان و فعالان میراث فرهنگی مطرح شده است که آیا این طرح، ملاحظات مربوط به «ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی» (اتاف) را در نظر گرفته است؟ همچنین، شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در جلسه ۲۰ آذر ۱۴۰۲ مصوب کرده بود که برای «الحاق ۲۹۹ هکتار اراضی به محدوده شهر جیرفت در راستای طرح نهضت ملی مسکن» ضرورتاً باید «ملاحظات مربوط به حریم منظر اثر ثبتی در محدوده الحاقی با هماهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان در طرح اعمال شود.» آیا وزارت میراث فرهنگی به این موضوع رسیدگی کرده است؟ آیا توسعه جیرفت با نابودی ارزش‌ها و دارایی‌های تاریخی و فرهنگی آن دنبال خواهد شد یا میراث و ارزش‌های فرهنگی برای نسل‌های آینده حفظ خواهند شد؟

جیرفت از کهن‌ترین تمدن‌های بشری است و حدود پنج‌هزار سال قدمت دارد و الواح خطی یافته‌شده از آن نشان‌دهنده یکی از نخستین خط‌های اختراع‌شده توسط بشر معرفی شده است. این محوطه باستانی پیش از این، با غارت گسترده‌ای مواجه شده بود؛ اوایل دهه ۸۰ که «هلیل‌رود» در جنوب استان کرمان، طغیان کرد و گور‌های باستانی و اشیاء دفن‌شده در آن آشکار شد و مردم با بیل و کلنگ راهی این منطقه شدند، آن زمان جیرفت را پنیری سوئیسی توصیف می‌کردند که حفاران آن را برای یافتن اشیاء تاریخی سوراخ سوراخ کرده بودند.